ACTUEEL
Media riskeren dwangsom van 1.000 euro per uur als ze citeren uit pv over Conner Rousseau: ‘Dit is censuur’.
- 20 september 2023
- Bijdragen LinkedIn
Media zouden accurater moeten informeren als het over recht en rechters gaat, ook als ze zelf betrokken partij zijn.
- In een geschil voor de rechtbank geldt als regel dat alle partijen moeten worden gehoord. Iedereen mag de rechter proberen te overtuigen van haar of zijn gelijk. Dit is het recht op tegenspraak.
- Hierop bestaat één uitzondering: de wet voorziet dat in zeer dringende gevallen waarin ook wordt aangetoond dat er noodzakelijk eenzijdig moet worden gehandeld, de rechter door één partij (één-zijdig dus) kan worden gevat. De rechter oordeelt in dat geval zonder de andere partij(en) te hebben gehoord. De rechter kan dan een bevel of een verbod opleggen in een zogenaamde ‘beschikking op éénzijdig verzoek’.
- Tegen zo’n beschikking kan iedereen die er belang bij heeft, een rechtsmiddel aanwenden, met name het “derdenverzet”. De zaak wordt dan op zeer korte termijn voor dezelfde rechter gebracht, die opnieuw oordeelt, maar ditmaal nadat ook de andere partijen zijn gehoord.
- Censuur is het gebruiken van macht om informatie achter te houden. Het specifieke aan censuur is dat er geen rechtsmiddel tegen kan worden aangewend. Bijvoorbeeld: een religieuze instelling verbiedt het verspreiden en lezen van boeken; een hoofdredacteur wordt gebeld door een partijvoorzitter met het verbod om ergens over te schrijven, en redacteurs kunnen niet anders dan het verbod respecteren; een autocratisch gezag manipuleert de vrijgave van kwalijke informatie over het eigen functioneren…
- Het heeft geen enkele zin om in de krant te klagen over een beschikking op éénzijdig verzoekschrift. Een artikel in de krant is nu éénmaal geen wettelijk voorzien rechtsmiddel.
- Wie niet akkoord gaat met de beschikking op éénzijdig verzoek om niet te citeren uit de betreffende PV’s, moet dus derdenverzet aantekenen bij de voorzitter van de bevoegde rechtbank, om daar haar of zijn argumenten te doen gelden. De rechter zal dan oordelen. Als men het daarmee dan nog altijd niet eens is, kan men hoger beroep aantekenen. Dat is hoe de rechtsstaat werkt.
Of de rechter in dit geval correct heeft geoordeeld of niet, daarover doe ik hier geen enkele uitspraak. Ik heb de beschikking niet gelezen, en men moet zwijgen waarover men niet kan spreken.